De 3D kunstwerken van Liesbeth Jimmink ontstaan al zoekend. Deze objecten maakt zij met verschillende materialen als textiel, hout, metaal, papier, takken, piepschuim en gaas. Haar objecten zijn vervreemdend, vaak humoristisch en lijken soms weggelopen toneelattributen. Dat is niet verwonderlijk: zij volgde een opleiding tot decor- en kostuumontwerper aan de Rietveld Academie en werkte daarna jarenlang voor film en televisie. Dit gegeven zie je terug in haar bezigheden als autonoom kunstenaar.

Ogenschijnlijk komen de bronzen tafeltjes uit het niets, maar de fascinatie voor takken als beginpunt voor objecten en tafeltjes is al jaren geleden begonnen en was destijds een van de redenen om te leren lassen. Eerder werden takken op talloze manieren in haar papieren objecten gebruikt, als mal, of als onderdeel van een beeld.

Kort geleden heeft ze de stap genomen naar een duurzamer materiaal namelijk brons, waarin ook de lastechniek gebruikt wordt. Zo ontstonden de verfijnde bronzen 'Takkentafeltjes'.

Voor haar collages en schilderijen verzamelt Liesbeth plaatjes en foto's waarmee ze een geheel eigen wereld creëert. Die wereld is weliswaar afgeleid van de wereld die wij om ons heen zien, maar leidt desondanks een heel eigen leven. Mensen lijken een toneelstuk op te voeren in een ruimte die doet denken aan een decor. Verschillende beelden schuiven in elkaar tot een intrigerend geheel. De lichtval en de kleuren in haar schilderijen zijn vaak net iets uitbundiger dan hoe we ze in de werkelijkheid waarnemen. Zo krijgt de werkelijkheid een verrassende wending die nieuwsgierig maakt. Je voelt een verhaal maar nooit is helemaal duidelijk waar het naartoe gaat. In al haar werk is haar gevoel voor kleur en humor terug te vinden. Jimmink werkt autonoom en in opdracht.

De afgelopen jaren speelde Liesbeth steeds met de camera van haar iPhone. Zo ontstonden vervormde foto's van haar interieur. Naar aanleiding van deze foto's zijn de vreemde ruimtelijke schilderijen ontstaan. Haar huidige thema is 'Het Podium'. Uitgangspunt is opnieuw de muziek- en theaterwereld die zij in haar schilderijen naar haar eigen hand zet met veel gevoel voor kleur en humor. Vervreemding, vervorming, gekke verhalende elementen, alles is mogelijk; fantasie, werkelijkheid en de 'werkelijkheid' van het theater lopen volkomen door elkaar heen.

Liesbeth: 'Ik wil de kijkers verbazen en verwarren door de werkelijkheid te verdraaien, waardoor ik ze soms op het verkeerde been zet; hen in mijn beelden te laten verdwalen. Er moet iets te ontdekken blijven.
Voor mij is het dan weer verrassend hoe de kijker het ziet, een soort kruisbestuiving.'